Dag 21

Nog een dagje in Sanliurfa.

Pieter heeft vandaag in de bazaar een prachtige klassieke Perzische broek gekocht, die wordt gekenmerkt door 2 pijpen met in het midden een grote hangzak... Hij oogstte er in combinatie met zijn Turkse sandalen volop bewondering mee op straat! 's Avonds kwamen we toen we op de muziek afgingen ook nog op een familiefeest terecht met allemaal dansende en op trommels en fluiten spelende mensen. Was leuk, thee gedronken en ze vonden de camera helemaal geweldig dus we hebben van iedereen foto's gemaakt!

Dag 22

's Ochtends vroeg vertrokken uit Sanliurfa op weg naar de gevreesde Syrische grens!

Na eerst door een ontsmettingsbak te zijn gereden, duwde een man geheel onverwachts een vies nat apparaat in ons oor, dat ons moest controleren op eventuele ziektes. Gelukkig werd al snel duidelijk dat wij nog steeds kerngezonde Hollandse jongens zijn en dat verder onderzoek niet nodig was!

Daarna werden we geholpen door een aardige jonge knaap die met zijn oude brommertje onze papieren van hot naar her vervoerde om uiteindelijk met visum, verzekeringen en al het andere papierwerk dat we nodig hadden terug te komen! We hadden verhalen gelezen over wachttijden van 12 uur en corrupte grenswachten, maar wij waren bij elkaar 2,5 uur en de verwachte 307 dollar (dat dan weer wel) voor visa, verzekeringen en dieseltax kwijt en de grenswachten waren vriendelijk. Het viel dus allemaal wel mee! Misschien speelde het feit dat wij de oostelijke grensovergang (ipv de westelijke) hebben genomen een rol.

Toen we bij het vallen van de avond honger kregen zijn we in een dorpje langs de Eufraat gestopt in de hoop voor de zoveelste keer een lekkere kebab naar binnen te kunnen werken. Restaurants of eettentjes bestaan hier buiten de steden alleen niet! Althans, niet zoals wij die kennen. Wat ze in de grotere dorpjes vaak wel hebben is een soort garage met één bank, een paar TL-lampen en een bak met kolen. Als je dan ‘kebab' zegt wordt er bij de slager wat vlees gehaald, lenen ze een komkommer, tomaat en wat brood van de buren en maken ze daar een mooie sandwich van waar je omgerekend zo'n 40 eurocent voor betaald. Ondertussen was het halve dorp uitgelopen om deze twee vreemdelingen te komen bekijken, en uiteindelijk kwam er een man naar ons toe die zichzelf ‘Doctor Friday' noemde en hij vroeg ons met hem mee te gaan naar zijn huis, en zo geschiedde...

Doctor Friday is een man met status, hij heeft gestudeerd, is de dorpsdokter en bleek speciaal te zijn opgetrommeld om deze gasten op de juiste manier te ontvangen. Doctor Friday heeft een groot huis met een mooi stuk grond, waar hij met zijn vrouw en 3 kinderen in woont. Het huis was geheel in Arabische stijl, dus geen stoelen, bedden of tafels maar overal tapijt en kussens (niet vergeten je schoenen uit te doen!). Hij sprak ongeveer 10 woorden Engels en samen met onze 2 woorden Arabisch (‘Salaam-Aleikum, Kebab?') waren dus alle ingrediënten voor een avond vol goede gesprekken aanwezig... Echt goede gesprekken hebben we nooit gehad, maar met handen en voeten kom je een heel eind en het was echt een mooie avond! Na het douchen kregen we van hem een Arabische pyjama aan, er kwamen nog vrienden van hem langs en we hebben tot in de late uurtjes waterpijp gerookt, gitaar gespeeld, foto's en filmpjes gekeken, typisch Syrische gerechten gegeten en gedronken en ‘s nachts bij hem in de woonkamer geslapen!

Dag 23

Daarna hebben wij onze weg vervolgd door het bijbelse landschap langs de Eufraat om des middags aan te komen in Dawr Al Zayr, de laatste echte stad voor de grens met Irak! Onderweg hebben we nog een heuse zandstorm moeten doorstaan en ook de stad zelf was in stof gehuld. We kwamen Mohamed tegen die in Duitsland had gewoond, aardige man en hij adviseerde ons nog wat mooie plekjes in de omgeving. Ook hij vroeg nog of we bij hem kwamen slapen maar we hadden even behoefte aan wat rust dus we hebben de rest van de dag zitten chillen langs de Eufraat en daar ook in het campertje geslapen!

Dag 24

Op aanraden van Mohamed en omdat we het eigenlijk ook wel stoer vonden zijn we 's ochtends nog wat verder richting de Irakese grens gereden. Toen we op een gegeven moment ergens op een klein bordje ‘Ruins' zagen staan zijn we een stoffig zijweggetje ingeslagen. Na een stukje rijden zagen we aan de rand van de woestijn inderdaad een paar mooie ruines met in de omgeving allemaal tentenkampen waar Bedoeïenen in leven! Er stond er zelfs een te ‘liften' en we hebben hem meegenomen. Hij heeft de hele weg niets gezegd en ons alleen maar roerloos aan zitten kijken alsof we van Mars kwamen...Hij was ook helemaal gefascineerd door Everts schoenen en wilde ze meenemen toen hij uitstapte. Echt een wildeman!

Daarna zijn we ruim 200 km door de woestijn gereden in de richting van Palmyra, de toeristische hoofdattractie van Syrië, en we snappen wel waarom! Palmyra was een grote oasestad die van de 2^e eeuw v.Chr. tot de 10^e eeuw n.Chr heeft bestaan en door een enorme aardbeving onbewoonbaar is verklaard. Maar er is nog zoveel bewaard gebleven! Echt heel mooi om te zien, het amfitheater zag er bijvoorbeeld nog praktisch hetzelfde uit als 1000 jaar geleden. Dit land moet echt een walhalla zijn voor archeologen...Het leuke was ook dat je gewoon overal doorheen kon lopen en alles kon aanraken zonder dat er hekken of bewaking voorstond. We hebben de camper midden in de oude stad neergezet en daar geslapen!

Dag 25

Vandaag weer 200 km woestijn en uiteindelijk in wereldstad Damascus aangekomen! In het oosten van Syrië woont het grootste deel van de plattelandsbevolking gewoon nog in lemen huisjes of Bedoeinen in tentenkampen dus dit is wel weer even wat anders!

We zijn het centrum van Damascus ingereden en hebben de camper vervolgens op de veiligste plek van de stad geparkeerd: We staan voor een flatgebouw waarin uitsluitend agenten en mensen van de ‘secret police' wonen. We worden een paar keer per dag uitgenodigd voor de thee!

Stad ingegaan, vooral de Umayyad Moskee is schitterend. ‘ savonds zijn we in een waterpijpcafe aan de praat geraakt met een drietal Syrische knapen die wonderwel goed Engels spraken. Daarna naar hun flatje gegaan en tot diep in de nacht verhitte discussies gevoerd over religie en politiek! Om 4.30 waren we weer terug voor het gebouw van de geheime politie.

Groetjes en wederom bedankt voor de leuke reacties!!