Dag 13

Goed waar waren we gebleven...Oja, in het internetcafé waar we ons vorige stukje schreven raakten we aan de praat met Suheyl, een gepensioneerd kunstenaar die naar eigen zeggen in zijn jonge jaren in London nog had samen gespeeld met Cat Stevens. Hij bood aan om ons geheel vrijwillig een rondleiding te geven en ons wat van het ‘echte' Istanbul te laten zien. Zo kwam het dat we een uur later ergens in een bovenwoning in een straatje in Istanbul thee zaten te drinken met een muziektherapeut die werkelijk een prachtige verzameling Aziatische muziekinstrumenten had! Pieter heeft er nog op een aantal gespeeld en we hebben ook nog een meditatieve cd van hem gekocht. Daarna zijn we nog naar de kruidenbazaar geweest en hebben daar gedroogde geitenbotten voor Thomas gekocht want die hielpen volgens Suheyl tegen kinkhoest! Eind van de middag zijn we naar het plaatsje Sile aan de Zwarte Zee gereden, daar nog genaaid door een restauranteigenaar die ons veel te veel liet betalen en toen s'avonds Suheyl terug naar Istanbul gebracht.

Dag 14

On the road again!

Het plan is een beetje gewijzigd: In plaats van naar de Zwarte Zeekust zijn we ‘s ochtends vroeg uit Istanbul vertrokken op weg naar Cappadocië in Centraal-Anatolië! Toen we in de buurt van Ankara (de hoofdstad van Turkije) kwamen werd het landschap steeds gekker en de stad zelf lijkt in een soort maanlandschap te liggen, heel apart. Toen we eind van de middag, een kilometer of 100 ten oosten van Ankara, een plekje voor de nacht gingen zoeken, werden we plots klem gereden door iemand die hard toeterde en uit het raam schreeuwde. Het was Hasan, een Turkse man van 45 die van zijn 9^e tot zijn 20^e in Nederland had gewoond en op school gezeten. Hij bood ons vrijwel direct aan om in zijn zelfgemaakte (hij was aannemer) huis te komen slapen! Hij moest zelf de hele avond werken maar we kregen de sleutel en enorm veel eten uit zijn groententuintje en hebben die nacht in zijn huis lekker op de bank geslapen. Echt een enorm aardige gast, en leuk om weer is met iemand Nederlands te kunnen praten, dat hadden we sinds we weg zijn niet meer gedaan!

Dag 15 en 16

's Ochtends zijn we bij Hasan vertrokken en langzaam door het indrukwekkende landschap van Cappadocië gehobbeld met als eindpunt van die dag: Göreme. Het landschap hier is zo bijzonder dat we er voor de liefhebbers toch graag even wat over vertellen: In dit gebied is vulkanische as (tufsteen) door de eeuwen heen door wind en regen gevormd tot de meest rare vormen! In die rare tufstenen formaties zijn allerlei huizen, kerken en kloosters gebouwd die eeuwenlang gebruikt zijn als schuilplaats voor christenen en anderen die het nodig hadden. Göreme is normaal erg toeristisch maar omdat we buiten het seizoen zitten is het er best aangenaam vertoeven, we hebben er 2 dagen lekker gechilled, de omgeving verkend, nog een pittige off-road wandeling gemaakt en van het landschap genoten. Zie de foto's!

Dag 17

Erg mooi die Turkse gastvrijheid! Overal zwaaiende mensen, en elke dag komt er wel iemand met (vaak zelfgemaakt of gekweekt) eten naar ons toe of mensen die gewoon een praatje met ons willen maken ook al is communiceren soms lastig. Het enigste wat we er eigenlijk voor hoeven te doen is van de toeristenroutes af gaan. We hebben er sinds vandaag in ieder geval weer een nieuwe vriend bij: Tekin! Na een dag rijden kwam er in het stadje Pinarbasi opeens een Turks ogende man naar ons toe die Duits en ook goed Engels bleek te spreken. Tien minuten later zaten we met hem en zijn vrienden in het lokale theehuis. Dat was echt relax en de mannen drinken hier natuurlijk allemaal geen alcohol (althans, dat zeggen ze tegen hun vrouw) dus we hebben keihard thee zitten zuipen!

Tekin woont en werkt in Duitsland maar zijn gezin woont in hier in Turkije. Zes weken en een aantal weekenden per jaar is hij hier en omdat hij in Duitsland werkt is hij echt de grote man hier. Iedereen kent hem, overal toeterende auto's en mensen tegen wie hij even hoi moet zeggen. 's Avonds zijn we ook nog met Tekin en 11 andere turken gaan voetballen! Tekin stond erop dat we bij hem thuis bleven slapen en zijn vrouw heeft 's avonds laat nog heerlijk eten voor ons drie gekookt!

We hebben het er met Tekin en zijn vrienden ook nog over gehad en de mannen hebben het hier wel voor elkaar hoor... Ze zitten na hun werk de hele middag en avond bij elkaar in het zonnetje of in het theehuis, doen precies wat ze willen en als ze s' avonds om elf uur thuiskomen wordt er van de vrouw verwacht dat ze voor hem kookt. Met monogamie nemen de mannen het ook niet zo nauw. Heel interessant om van dichtbij mee te maken maar wij hebben er vanuit ons ‘westerse' referentiekader toch zo onze bedenkingen over!

Dag 18 en 19

Vanochtend hebben we een lekker Turks ontbijt gehad bij Tekin thuis, adressen uitgewisseld, elkaar een dikke pakkerd gegeven en toen afscheid genomen. We zijn vandaag weer aardig opgeschoten en door steeds desolater ogend berglandschap het Koerdische gedeelte van Turkije (Koerdistan) ingereden. Door het roerige verleden tussen Turken en Koerden hadden we van Turken al wat spookverhalen gehoord over hoe gevaarlijk het hier zou zijn en vervelende mensen etc. maar dat valt allemaal wel mee hoor! Koerden zijn erg aardig en gastvrij! De dag erna hebben we het volgens de lokale deskundigen ‘achtste wereldwonder' bezocht: Mount Nemrut, waar enorm grote standbeelden uit de oudheid bewaard zijn gebleven. Fascinerend gezicht, vooral de zonsondergang was mooi!

Dag 20

We zitten nu in Sanli Urfa, de geboortestad van Abraham. De meest Arabische stad tot nu toe, echt sprookjesachtig mooi, leuke bazaar en we worden zo langzaam aan steeds meer als exoten gezien. We worden regelmatig door mensen gevraagd om met hen op de foto te gaan en iedereen zegt gedag en wil weten waar we vandaan komen! We zitten nu op 50 km van de Syrische grens. Het is hier zo leuk dat we morgen nog een dagje blijven en lekker door de bazaar gaan slenteren. Daarna richting Syrie, we houden jullie op de hoogte! (als de Arabische toetsenborden ons dat niet verhinderen)

p.s leuk om alle reacties te lezen!!!