Dag 1, 2 en 3

Na een hevig emotioneel afscheid van al onze vrienden en geliefden, waarbij de tranen rijkelijk vloeiden, vertrokken wij zondagavond in oostelijke richting de wijde wereld in. Na 1300 km was de eerste echte stop in het Poolse Oswiecim, oftewel Auschwitz. Ietwat teleurgesteld kwamen we tot de conclusie dat Auschwitz een soort gecultiveerd ramptoeristenoord is geworden dat heel veel van zijn authenticiteit verloren heeft. We mochten er dan ook niet in zonder koptelefoon met recordertje. Toen we uit protest enkel de koptelefoons zonder de recordertjes op ons hoofd hadden gezet werden we zonder pardon teruggestuurd. Doch, na ontvangst van de recordertjes werden we op allervriendelijkste wijze doorgelaten. De recordertjes bleken het overigens niet te doen. Het 5 km verderop gelegen oude vernietigingskamp Birckenau was een stuk authentieker en indrukwekkend om te zien!

Dag 4

Eerste grenscontrole Polen-Oekraine. Na het invullen van de papieren en het omwisselen van onze euro's reden we vol enthousiasme naar de laatste controle, maar helaas, er ontbrak een stempel. Wij weer terug, GRONDIGE inspectie op narcotica en andere strafbaarheden maar daarna dan zonder problemen de Oekraine in.

Rijden in de Oekraine is een aparte ervaring. Paard en wagens en fietsers op de snelweg, koeien, zwerfhonden en oude vrouwtjes op wegen met gaten erin om nog maar niet te spreken van de vele idioten die te pas en te onpas op ramkoers gaan rijden bij inhaalmanoeuvres. Het is hier toch wel een beetje een andere wereld. Daarna L'viv in geweest, was een leuke stad! Bij het verlaten van de stad werden we bij een rotonde door een agent gemaand te stoppen, hetgeen wij aanzagen voor een vriendelijke groet. Wij zwaaiden vriendelijk terug. Maar niets bleek minder waar en de agent zette de achtervolging in en we werden klemgereden op de uitgaande snelweg van Lviv, waarbij we prompt een hele rijbaan blokkeerden. De agent was gelukkig goedgemutst en na controle van de papieren en onze uitvoerige excuses voor dit misverstand was ook dit varkentje gewassen en konden we onze weg naar het zuiden van Oekraine vervolgen.

Dag 5 en 6

Offroad Oekraine!

Hoewel de hoofdwegen in Oekraine vaak al van een bedenkelijk niveau zijn, leek het ons een leuk idee om, nu de we de bergen in gingen, van de gebaande paden af te gaan zodat de Oost-Europese oercultuur zich in vol ornaat aan ons zou openbaren. Dat is wel aardig gelukt denken we! Kilometers lange onverharde weg met af en toe dorpjes met houten huizen, waterputten, en mannen met doorleefde wodkakoppen op paard en wagens. Soms kom je kilometers lang niks tegen en dan staat er opeens een tankstation of een sovjetflat. Op moment van schrijven staan we bij een godverlaten controlepost met 2 militairen en een slagboom ergens op een onverharde bergpas midden in de Karpaten in Oekraine. We mogen er niet door. Gelukkig mogen we hier wel nacht doorbrengen. Ook de politieagenten hier zijn stuk voor stuk kerels naar ons hart! Zo is de hoogte van een boete onderhandelbaar. We worden hier op de hoofdwegen regelmatig aangehouden en als ze vinden dat je iets stouts hebt gedaan mag je met de agent mee de politieauto in. Wat er dan in die auto gebeurt vertellen we liever niet, maar vast staat dat Pieter vanochtend een boete voor rijden zonder gordel van 42 naar 16 euro heeft weten af te dingen. Evert had minder geluk met een boete van 20 euro voor fout parkeren.

Al met al hangt er in Oekraine een beetje een deprimerende sfeer, echt zo'n Oostblokgevoel en op het platteland veel armoede. Na 3 dagen hadden we er eigenlijk wel genoeg van en zijn we vrijdagavond Roemenie ingereden. In een klein stadje genaamd Guru Humorolui zijn we toen gestopt om de nacht door te brengen, en in de plaatselijke stamkroeg nog even gechilled met wat locals onder het genot van biertjes en wodka. Als je een romaanse taal (Frans/Italiaans/Spaans) spreekt kun je jezelf best aardig redden in Roemenie!

Zijn trouwens enorm veel lifters hier! Af en toe nemen we er eentje mee en vandaag hadden we een pools vrouwtje van 65 die in haar eentje van Polen naar Bulgarije aan het liften was voor omdat ze daar op vakantie ging, ze was al 3 dagen onderweg. Dapper hoor!

Dag 7

Ja ja ja ja we hebben het eerste geval van reizigersziekte, oftewel: acute diarree. Waarschijnlijk is de schapenmaagsoep die we gisteren voorgeschoteld kregen (Pieter weigerde hem te eten) Evert te veel geworden. Tussen het vele naar de WC gaan door zijn we door het lieflijke Transsylvanische landschap gereden. 's Avonds in het mooie stadje Sibiu aangekomen, dit jaar de culturele hoofdstad van Europa, prachtig stadje!