HALLO HALLO

We zijn niet enkel voor de lol naar Damascus gereden! Hier in de buurt zouden we het Palestijnse vluchtelingenkamp Yarmouk bezoeken, en dan in het speciaal de muziekschool die Music in Me daar heeft opgezet. Het geld en de instrumenten die we van jullie hebben meegekregen komen dan ook allemaal ten goede aan de muziekschool en muziekprojecten in Yarmouk!

Na 3 dagen sightseeing in Damascus, vele kopjes thee met onze agentenvrienden en een aantal flinke diarreeaanvallen van Pieter lukte het ons dan eindelijk om onze contactpersoon Juan te bereiken. Hij bleek in het ziekenhuis te hebben gelegen met Mexicaanse-griepachtige verschijnselen. Juan is de beroemdste Oet-speler (een soort Arabisch gitaartje) van Syrie en tevens hoofd van een groot muziekinstituut in Damascus. Juan had echter een teleurstellende mededeling voor ons: Door miscommunicatie was onze permit voor het kamp nooit geregeld! Wat nu? Op ons aandringen heeft Juan ons toen doorverwezen naar de UNRWA (United Nations Relief and Wealth Agency), die de directe leiding heeft over wat er in de kampen gebeurt. Zondagochtend (vrijdag is hier de vrije dag) hadden we een afspraak op het UNRWA-kantoor waar we werden ontvangen door een driekoppige delegatie van de UNRWA bestaande uit het hoofd Educatie van de United Nations in Syrie, een andere man én de vrouw die de muziekprojecten in het kamp coördineert, Rana. We hebben hen de situatie uitgelegd maar een entry bleek echt onmogelijk, de Syrische overheid moet ook toestemming geven en dat was nooit gebeurd...

Rana (de coördinatrice ter plaatse) is een erg aardige vrouw, we hebben uiteindelijk anderhalf uur met haar gepraat en een prachtig inkijkje gehad in de wereld van de ontwikkelingshulp en hoe het in de praktijk in zijn werk gaat. Daarna zijn we in zo'n stoere UN-jeep door de stad vervoerd, hebben de instrumenten uit onze camper geladen en die vervolgens in de Jeep geladen. Met Rana hebben we ook afgesproken dat al het geld dat we hebben ingezameld aan de muziekschool wordt geschonken. De leraren waren al 7 maanden niet betaald dus het geld was hard nodig!

Al met al hebben we er wel een beetje een teleurgesteld gevoel aan over gehouden. De kracht van dit idee was toch dat jullie, de gulle gevers, nu eens écht kunnen zien wat er met jullie giften gebeurd en waar het terecht komt! Dat is nu niet helemaal gebeurd en dat is jammer. Ook wij stuitten hier op tussenpersonen en bureaucratie en het is volgens ons een goed voorbeeld van hoe het misschien(?) wel wereldwijd met ontwikkelingshulp gesteld is. Dat neemt niet weg dat jullie er met een gerust hart vanuit kunnen gaan dat het geld en de instrumenten goed terecht komen! We zijn er heel dichtbij geweest en de UNRWA heeft de directe leiding over het project dus dat komt zeker goed.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dag 29

Het centrum van Damascus was best heel mooi maar na 5 dagen hadden we het wel gehad en besloten we in zuidelijke richting over de Golan-hoogte naar het Meer van Tiberias te rijden, aan de grens met Syrië's staatsvijand nummer één, Israel. Jezus heeft hier nog gewoond en over het water gewandeld dus dat leek ons wel wat! De Golan-hoogte bleek echter een zwaar gemilitariseerde zone en we kwamen het eerste UN checkpoint nog door maar bij de tweede controle werden we zonder pardon teruggestuurd. Zo heeft Jezus het toch nooit gewild...

Dag 30 en 31

De dagen erna hebben wij onze toeristische plicht vervuld door achtereenvolgens de ruinestad Bosra, het enorme kruisvaarders kasteel Krak des Chevaliers en een aantal dode steden te bezoeken. Daarna doorgereden naar Aleppo, waarvan wordt gezegd dat het de oudst bewoonde stad ter wereld is. Het oude centrum is erg mooi. We zijn weer midden in een woonwijk gaan staan en 's ochtends werden we door kinderen uit de buurt getrakteerd op een ontbijtje!

Dag 32

Het is mooi geweest na 2 weken Syrie! De gastvrijheid van de mensen hier is echt hartverwarmend, er is geen dag voorbijgegaan dat we niet zijn uitgenodigd om te komen slapen of eten en je krijgt werkelijk overal thee aangeboden. Het oude centrum van de steden Aleppo en Damascus is erg mooi en het land zit vol met prachtige overblijfselen uit die goeie ouwe tijd!

Aan de andere kant is Syrie een dictatuur, er is geen vrije toegang tot internet en over politiek praten lukt bijna niet want iedereen is bang voor de geheime politie die hier alom aanwezig moet zijn. Op elke straathoek staan agenten of militairen met kalasjnikovs paraat. Daar heb je als toerist overigens alleen maar voordeel van want niemand haalt het in zijn hoofd om je iets stoms aan te doen. Daar heeft de grote leider Assad, die overal op posters en standbeelden vertegenwoordigd is, wel voor gezorgd. Het is hier ook een ongelooflijk zooitje. Overal ligt vuilnis, de meeste dorpen en stadjes lijken een grote bouwput en de verschillen tussen arm en rijk zijn ongelooflijk groot. Het levert soms rare beelden op: een verwende sjeik die zijn Hummer langs een tentenkamp parkeert om te gaan telefoneren... Kinderen gaan niet naar school... Niemand lijkt er iets om te geven.

Toch zullen we vooral de ontzettend aardige en gastvrije mensen hier onthouden, de talloze leuke ontmoetingen en de vele absurde straatbeelden maakten het bezoek aan dit land zeker de moeite waard! Vooral het ongerepte oostelijke deel rond de Eufraat was erg bijzonder vonden we!

MAARRRRR toen moesten we nog de grens over!

Ging het op de heenweg nog vlotjes en waren de grenswachten rechtschapen kerels bij de Syrische grens, hier was het één en al corruptie en tuig dat het ons bewust zo moeilijk mogelijk maakte om dit land uit te komen. We kunnen het wel in detail gaan beschrijven maar laten we het erop houden dat we uiteindelijk 200 euro kwijt waren aan extra dieseltax, allerlei schijnboetes, stempels en kaartjes. Het lukte nog om in contact te komen met de hoogste baas daar maar als zelfs die zo corrupt als de pest is...Je staat daar dan toch volkomen machteloos als buitenlander als je het land uit wil. Wat een idioten bestaan er toch op deze wereld. Nou ja, snel vergeten!

Dag 33

En nu zitten we dan eindelijk met onze kont aan een mooi strandje! De komende week staat in het teken van bijkomen van de afgelopen 5 weken en relaxen aan de Turkse Riviera. Daarna weer verder huiswaarts!

Groetjes!